Friday 4 January 2019

जिंदगी के लिये एक मुलाकात जरुरी है!

दिलबर... दिलबर...
गाडी निघाली होती नाशिकच्या दिशेने.
आणि वाजत होतं हे गाणं गाडीत !
जिंदगी के लिये एक मुलाकात जरुरी है !
तोच तर अनुभव मनाच्या एका कोपऱ्यात गोळा करून निघालो होतो मी!!
तो माझा बालपणीचा काळ नव्याने ओतप्रोत अनुभवून तर झालं आज !!!
माझं घर, माझं गावं, माझे जिवाभावाचे मैतर, माझं आसपास, माझं भोवताल, सारं, सारं, नव्याने अनुभवून आज निघालो परतीला माझ्या कर्मभूमीकडे.
सासरी निघालेल्या माहेरवशीणीसारखं...
एका डोळ्यात समाधानाचे आसू अन एका डोळ्यात विरहाचे आसू .
माझं जुनं घर, 'स्वीट कॉटेज',पाडून तिथे चार मजली इमारत उभी पहिली. विस्थापित झाल्याचं फील जणू आला.
खरंच हा विकास असू शकतो? कित्येक मनांना, किती एक स्वप्नांना हे असं भकास करून??
कोकणातल्या त्या नाणार प्रकल्पातल्या माझ्या जीवलगांच्या उरातली सल जणू आज अनुभवली मी. 

ती नेरळ विद्या मंदिर शाळा, ते कुसुमेश्वर मंदिर, ती शितळादेवी, त्याबाजूचं ते विस्तीर्ण तळं, ती चक्री, ती मोटारटेकडी सारं सारं फिरलो.

पॅनोरमा पॉईंट आणि पेब किल्याचा तो प्रसिद्ध 'व्ही'ही कॅमेऱ्यात कैद केला. बटाटावडा खाण्यासाठी पार डिकसलला जाऊन आलो. 
जुन्या जीवलगांच्या संगतीने नवी शिदोरी बांधून घेतली. नव्या वर्षांला सामोरे जाण्यासाठी !
काय असेल नव्या वर्षात माझ्यासाठी?
सटविने काय लिहिलंय माझ्या भाळी...
हा पण... तिथल्या स्मशानभूमीत जाऊन दोन फोटो आणि एक सेल्फी पण काढला सेल्फीश होऊन. तिथला 'तो' बोर्ड वाचून शहारालोहीं किंचितसा !
अहं...

मगाशीच ऐकवलं ना गाणं ते तुम्हाला...
दिलबर ...दिलबर
जिंदगी के लिये एक मुलाकात जरुरी है!
म्हणून तर जणू भेटून आलो होतो.
जीवन गाणं नव्याने गाण्यासाठी !!










Tuesday 11 December 2018

छिंदम आता तुमच्या छाताडावर बसेल ...


होय, छिंदम आता तुमच्या छाताडावर बसेल... आहे हिम्मत त्याला उतरवण्याची ?
सातशे -आठशे वर्षांपूर्वी तो चंगेज खान आला.. 
मग आला खिलजी ... पाठोपाठ निज़ाम अन मुघल ... 
मग आला बाबर अन मग अकबर 
असेच कोणीबाही येत राहिले.
त्यांनी तुम्हाला ओरबाडलं ... तुमचं घरदारही लुटलं. 
तुमच्या आया -बहिणींवर हात टाकला ... त्यांची अब्रूही लुटली. 
तुम्ही पाहत होतात षंढासारखे ! 
मग तुमच्या संसाराची अक्षरशः राख रांगोळी झाली. अन ...
अन, त्या राखेतून फिनिक्स पक्षासारखा उभा राहिला तो तुमचा आमचा शिवबा !
त्याने उभं केलं स्वराज्य !!
मग तुम्ही जगू लागलात अभिमानानं. 
मुलं बाळ रांगू लागलं आनंदानं. 
घरात लेकी सुना नांदू लागल्या सुरक्षितपणे. 
जणू आनंदवन उभं राहिलं.
ह्या शिवबाची थोरवी सांगायची सोडून तो छिंदम.. त्याला शिवी देत होता. 
आणि तुम्ही परत षंढाच्या भूमिकेत उभे...
मग तो उभा राहिला तुमच्या नाकावर टिच्चून नगरच्या निवडणुकीला ... 
त्यानं दाखवलं मग आमिष पैशाचं ... 
मग तुम्ही धावलात त्यामागे हपापल्यासारखे ... 
अन तो आला निवडून थाटात ...
आता तो बसेल तुमच्या छाताडावर
अन तुम्ही गुमान वाट पहात राहाल ... 
शिवबाने पुन्हा जन्म घेण्याची...

anilbagul1968@gmail.com

लाल फितीचा कारभार - अर्थात रेडटेप !!




शासन व्यवस्था आणि तिचा एकूण कारभार, ह्याचं वर्णन एका वाक्यात कसं करता येईल ? 
तर सरकारी काम म्हणजे फायलींचा वर्षानुवर्षे रेंगाळणारा प्रवास  !
म्हणजेच लाल फितीचा कारभार - अर्थात रेडटेप !!

नको असलेल्या फायली, कधी त्यात अडकल्या जातात. कधी जाणीवपूर्वक अडकविल्या जातात.
तर हव्या असलेल्या फायली नको तितक्या जलदगतीने प्रवास करत पुढे दामटल्या जातात.
कारण काय तर ..
लालची  राजकारणी, धनदांडगे व्यापारी आणि भ्रष्ट नोकरशहा ह्यांच्या अभद्र युतीचा 'वेस्टेड इंटरेस्ट' त्यात असतो.

पण त्यांना हवी असलेली फाईल जर कोणी नोकरशहा जाणीवपूर्वक दाबून ठेवत असेल तर ?
तर ... संघर्ष अटळ असतो.  अन कधी कधी तो 'टोकदार'ही होत जातो.

हाच टोकदार संघर्षाच्या, दमदार लढ्याचा विषय आहे, 'रेडटेप' ह्या  पत्रकार अभिजित कुलकर्णी ह्यांच्या नव्या कोऱ्या कादंबरीचा. प्रस्तुत कादंबरी ही लेखकाची पहिलीवहिली साहित्यनिर्मिती आहे, हे पाहून अचंबित व्ह्यायला लागतं, हि वस्तुस्थिती.

मराठी वाडःमयात, एकूणच राजकारण ह्या विषयावरील, त्यातही शहरी राजकारणावर बेतलेल्या कादंबऱ्या तश्या हातावर मोजण्याइतक्या. त्यातही महत्वाच्या, 'आज दिनांक' ,'सिंहासन' आणि पडघम-'अस्वस्थ दशकाची डायरी ह्याच. त्या मांदियाळीत ही रेडटेप ह्यापुढे असेल असं म्हणल्यास वावगं ठरणार नाही.

कादंबरीचा नायक, बांद्र्याचा जिल्हाधिकारी महेश राऊत,  ह्या संघर्ष लढ्यातले मुख्य पात्र. तर दै. प्रखरचा वृत्तसंपादक जया आणि त्याचा सहकारी अभि ह्या लढ्यातले त्याचे साथिदार. ह्यांचा लढा आहे तो प्रामुख्याने महसूल मंत्री कदम, आरोग्यमंत्री घोरपडे, ह्यांच्याशी. मंत्रालयातले चीफ सेक्रेटरींच्या मार्फत महेशला पायबंद करण्याच्या प्रयत्नात ते असतात. जोडीला मुख्यामंत्री, सांस्कृतिक मंत्री रोकडे, कदमांच्या उजवा हात सुरेश नाईक आणि महेशचा बॅचमेट रासकर आणि माहिती जनसंपर्क अधिकारी वर्षा.

प्रत्येक पात्रबरोबरचे संवाद लेखकाने खुमासदारपणे रंगवल्यामुळे ती जिवंत वाटू लागतात. हे सारं इतकं जमून आलंय की वाचकांनी त्या पात्रांना आपल्या आसपास शोधल्यास नवल वाटू नये. त्यातही 'वर्षा ' इतकी फर्मास उभी राहिली आहे त्याला तोड नाही ! तीच अघळ-पघळ अन प्रसंगी लाडिक बोलणं, तिची वेशभूषा, प्रसंग निभावून नेण्याची हातोटी लाजवाब !!  अशी 'वर्षा' जवळपास प्रत्येक ऑफिस मध्ये असू शकते, असं वाटावं इतकी हि 'वर्षा' चपखल उभी राहिली आहे.

बान्द्रातील सरकारी वसाहतींचा पुनर्विकास आणि सुपर स्पेशालिटी हॉस्पिटलचा प्रस्ताव सरकारच्या विचाराधीन आहे. सदरची फाईल ही जिल्हाधिकारी महेश राऊत ह्यांच्याकडे आहे. ती त्यांनी मंजूर करून लवकर मंत्रालयात पाठवावी ह्यासाठी शासनातील एक लॉबी प्रयत्नशील आहे. चीफ सेक्रेटरी हे महेशवर दबाव आणत आहेत. महसूल मंत्री कदम ह्यंची त्याकरिता चरफड सुरु आहे.  ह्या प्रस्तावातील काळबेरं,  हे महेशने ओळखले आहे. बिल्डरलॉबीचा कावा त्याच्या लक्षात आला आहे. त्याच्या प्रामाणिक मनाला ही गोष्ट पटलेली नाहीये. कोणत्याही परस्थितीत हा डाव त्याला हाणून पाडायचंय. त्यासाठी कोणताही दबाव झुगारून द्यायची त्याची मानसिक तयारी झालीये. आणि मग सुरुवात होते रंगतदार खेळाला...

हा खेळ आहे दोन प्रवृत्ती मधला. पैश्याच्या लालसेपोटी वखवखलेली बिल्डर लॉबी, नीती-अनीतीची कोणतीही चाड नसणारे राजकारणी आणि सहज विकले जाणारे सरकारी बाबू ही अभद्र युती पटाच्या एका टोकाला. तर, प्रामाणिक सरकारी अधिकारी आणि तत्वनिष्ठ पत्रकार पटाच्या दुसऱ्या टोकाला. दोन्हीकडून दुसऱ्याला मात देण्यासाठी चाली खेळल्या जातात. प्याद्यांचा वापर केला जातो. शेवटी बाजी कोण मारतं?

कथा पुढे सरकतांना राजकारण्यामधल्या परस्परांमधला शह-काटशह, नोकरशाही मधला सुप्त संघर्ष ह्याच बरोबरीने वृत्तपत्राजगतातील पत्रकारामधील कुरघोडी ह्या पटलावर नेमकेपणाने येतात.

शेवटच्या क्लायमॅक्समध्ये महेशला जाळ्यात ओढण्यासाठी लावलेल्या 'हनीट्रप'चं वर्णन फारच रंजक झालं आहे. त्यात आपला कथानायक गुंतू नये, अशी भावना वाचताना प्रत्येक वाचकाची होणार ह्यात शंका नाही.

कोणत्याच खेळीला महेश हार पत्करत नसल्याचे पाहून हताश झालेले वरिष्ठ अपेक्षेप्रमाणे महेशची बदली करतात. त्याही परिस्थितीत महेश लढा चालू ठेवतो.  त्या करीता मंत्रालयातल्या काही प्रामाणिक अधिकाऱ्यांचीही  त्याला साथ मिळते. त्या सर्वांनी मिळून आखलेला  प्लान एका अर्थाने यशस्वी होतो.

मुदलात सशक्त कथाबीज, ओघवती भाषा, घटनांचा वेग, ठसठशीत पात्रे, त्यांच्यातले खुमासदार संवाद, टोकदार संघर्ष, त्याकरीता रचलेले डावपेच ह्या साऱ्यामुळे कादंबरी वाचनीय आणि दर्जेदार झालीये. अभिजित कुलकर्णी ह्यांची हि साहित्यकृती म्हणजे पदार्पणातच ठोकलेले शतक ठरावे. त्यात मेहता पब्लिशिंग सारख्या विख्यात प्रकाशन संस्थेने निर्मिती करतांना कुठेही कसर ठेवली नाहीये. त्यामुळे ही कादंबरी 'बेस्ट सेलर ' ठरल्यास आश्चर्य वाटू नये.

anilbagul1968@gmail.com

Wednesday 5 December 2018

ह्या तेहेत्तीस कोटी देवांचं करायचं तरी काय ?

''धिक गांडीव धिक तृणिर !''
धारातीर्थी पडलेल्या अभिमन्यूचं पार्थिव मांडीवर ठेऊन शोक करणारी पांचाली, अर्जुनाकडे पाहून गरजली होती.
हे अर्जुना, हे धनुर्धारी, तुझ्या निष्णात धनुर्धारी असण्याचा आणि तुझ्या त्या गांडीव धनुष्याचा उपयोग काय ? जो माझ्या पुत्राचे प्राण वाचवू शकला नाही.
चक्रव्युहा मध्ये फसलेल्या अभिमन्यूच्या वीरमरणानंतरचा प्रसंग याद यावा असाच प्रसंग काल-परवा घडला आहे. उत्तरप्रदेशातल्या 'बुलंदशहर' येथे.




कोणा एका शेतकऱ्याच्या शेतात गाईचं मुंडकं सापडल्याची बातमी हा हा म्हणतां साऱ्या शहरात पसरली.
खऱ्या -खोट्याची कोणतीही शहानिशा नं करतां तरुणांची माथी भडकावण्यात आली.
अशा शेकडो माथेफिरुंचा जमाव जमला. जमाव हिंसक झाला, त्याने जाळपोळ सुरु केली.
त्यांना काबूत ठेवण्याचा प्रयत्न करणाऱ्या पोलिसांवरच त्या जमावाने हल्ला चढवला.
कर्तव्य बजावणाऱ्या पोलीस इन्स्पेक्टर सुबोध कुमार सिंह ह्यांच्यावर गोळ्या झाडून चक्क हत्या करण्यात आली. आणि...

आणि अचानक, एक हसता-खेळता संसार उजाड झाला.
ही बातमी पाहतांना पोलीस इन्स्पेक्टर सुबोध कुमार सिंहच्या पत्नीचा शोक पाहतांना मला त्या पांचालीची सय आली.
हे सगळं महाभारत घडलं त्या गाईमुळे ! पोटात तेहेत्तीस कोटी देव असणाऱ्या !!
शरयू नदीकाठी जन्म घेणाऱ्या प्रभू श्रीरामाच्या भूमीत हे असलं गलिच्छ रामायण घडावं ?
रामाला वनवासात धाडण्यास कारणीभूत मंथरेला, अन त्या प्रकांड पंडित रावणाला देखील चीड आणू शकणारी ही घटना !
गाय ही केवळ उपयुक्त पशु आहे, असं पोटतिडकीने सांगणाऱ्या प्रखर हिंदुत्ववादी वीर सावरकरांचं आपण कधी ऐकणार आहोत ?
आणि म्हणूनच मला प्रश्न पडलाय - ह्या तेहेत्तीस कोटी देवांचं करायचं तरी काय ?
तुम्हीच सांगा आता.

anilbagul1968@gmail.com

Monday 26 November 2018

स्वतःच्याच प्रेमात पडलेला सरकारी अधिकारी !!




                                                #tukarammundhe


15 ऑगस्ट 2014 ला लाल किल्ल्यावरून भाषण करतांना पंतप्रधान मोदींनी स्वतःला प्रधानसेवक म्हटलं.
सरकारी पद हे आम जनतेच्या सेवेसाठी आहे, हे त्यांना सुचवायचं असावं, हा माझा समज आहे.

मनपा आयुक्त हे सरकारी पद आणि म्हणजे मनपातला टीम लीडर !
टीम लीडरचं काम हे स्वतःच्या सहकार्यांना आपल्यासोबत कामाला जोडून घ्यायचं असतं हा म्यानेजमेंटचा बेसिक फंडा.

स्वतःच्या सहकाऱ्यांमध्ये जोश भरून, त्यांना सोबत घेऊन त्यांनी भरीव काम करणं हे नाशिककरांनी अपेक्षित धरलं होतं. पण...

पण मुंढे हे स्वतःच्याच प्रतिमेच्या प्रेमात पडले हे वास्तव आहे. ऐकायला कटू वाटेल पण तेच सत्य आहे.
नाशिक, त्याचा विकास, नाशिककर आणि त्यांचं हित ह्या पेक्षा, माझा माईक आणि माझंच ऐक असं चालू होतं, गेले नऊ महिने !

चांगलं असणं हे तेव्हा वाईट ठरतं जेव्हा ते कुणाच्याच हिताचं असत नाही.
इतिहास साक्षी आहे हो ह्याला.

प्रतापराव गुजर पराक्रमी होते, मान्य ! एकनिष्ठ होते मान्य !! दिलदार होते, मान्य !!!
बहलोळखानाला युद्धात मात दिल्यावर, स्वतःच्या अधिकारात माफी देणं स्वतः छत्रपतींनी मान्य केलं नव्हतं.
वेडात मराठे दौडले वीर सात ! गाणं ऐकायला वाटतं छान पण त्याचा स्वराज्याला उपयोग शून्य.
मुंढे हे प्रतापराव गुजर ठरलेत ! अकरा वर्षात अकरा वेळा बदल्या, प्रसिद्धी साठी छान पण महाराष्ट्र देशी उपयोग शून्य !

आपलं काय आपण नेहमीच अभिमानाने गातो, वेडात मराठे वीर दौडले सात !! पण साथ कोण देणार ?

anilbagul1968@gmail.com

Saturday 17 November 2018

प्रिय नाना,

                                    #nanapatekar


परवाचा तुझा 'लोकसत्ता'तला लेख म्हंणजे शब्दांची जादूच होती. 
इरसाल कोकणीपणा जपत तू फारच भावूक लिहून गेलास लतादीदींवर ! 
काळीज हललं रे कुठेतरी !
दीदींना यावर्षी वाढदिवसाला मिळालेली हि अप्रतिम भेट असणार !!

तुझं आणि मकरंदचं ते 'नाम'चं काम थक्क करणारं, ह्यात काही शंकाच नाही. 
कित्येक शेतकरी आणि आयाबहिणी तुझ्यावरून जीव ओवाळण्यासाठी उत्सुक असतील.

बाबा आमटेंच्या कार्याने भारावून गेलेला तू. 
ठाकरे बंधूनी एकत्र यावं, अशी आस असणारा तू.

'पुरुष' मधून पुरुषी अहंकाराचा आसूड उगवणारा तू. 
'क्रांतिवीर' मधून देशप्रेमाचं स्फुल्लिंग चेतावणारा तू . 
अभिमानाने ऊर भरून यावा अशी तुझी चित्तरकथा.

प्रत्येक मराठी मन तुझ्यावर फिदा.

एका अवघड वाटेवर भरकटल्यासारखा झालास का रे ?

बॉलीवूड मधे टेचात पाय रोवून, आपल्याच कलंदर थाटात राहणारा तू ... 
त्या 'अग्निसाक्ष' मध्ये झलक दाखवून गेलास रे त्या विक्षिप्तपणाची.

असं काही नसणार असं अजून वाटतं रे मला. 
त्या तनुश्रीनं काही बाही आरोप केले, जीव धास्तावला. 
असं काही नसणार मन कालपर्यंत म्हणत होतं. 
बिग बॉस मध्ये प्रवेश मिळण्यासाठी तिनं हे केलं अशी माध्यमांची स्टोरी सुरु होती दिवसभर !


प्रियांका चोप्रा अन शिल्पा शेट्टी आणि आणखी काही तारकांनी तुझ्याविरोधात उघड भूमिका घेतली. 
आमिर आणि बिग बी नेहमीप्रमाणे गुळमुळीत.
सावंतांच्या राखी नामक महिलेने तुझं जोरदार समर्थन केलही. 
तरीही मन शंका घेतंच होतं.



पण त्या आपल्याचं रेणुका शहाणेची पोस्ट आणि सोबतचा व्हिडीओ पहिला अन ठोका चुकला काळजाचा !! 
रेणुका शहाणीच आहे ना ? ती असा वेडेपणा कसा करू शकेल ?
आपलीच रेणुका तुझ्या विरोधात बोलती झाली आणि तिच्या व्हिडीओने आमची बोलती बंद झाली.

कारमधे धास्तावलेली तनुश्री आणि बॉनेटवर नाचणारा तो कुठलासा कार्यकर्ता ... 
अक्षम्य अपराध !!
शिवबा असते तर काय शिक्षा दिली असती त्या राजाने ?
कल्याणच्या सुभेदाराच्या सुनेची आदराने पाठवणी करणाऱ्या माझ्या राजाच्या वारसांनी एका अबलेला असं भयभीत करावं ? 
आपल्या पुरुषी अहंकाराचा कंड शमवण्यासाठी ??

माझ्या नाशिकच्या मातीतल्या सारस्वतांच्या राजाने, अर्थात कुसुमाग्रजांनी लिहिलेल्या नटसम्राट मधला तो डायलॉग आठवला ... अन शहारलो.
''तू नट म्हणून वाईटच होतास पण माणूस म्हणूनही भिकारडा आहेस !!''

नाही , नाही तू तसा नक्कीच नाहीस.
हे नटसम्राटा, हे .. हे अखेर नाटकंच असेल ना ? 
भोळी भाबडी मराठमोळी आशा ...

anilbagul1968@gmail.com

वृत्तपत्र विक्रेता ते उद्योजक

  वृत्तपत्र विक्रेता म्हणून कार्य करत जिद्दीने शिक्षण घेऊन स्वतःच्या संस्थेची उभारणी करणार्‍या नाशिकच्या अनिल बागुल यांच्याविषयी...   ' ...