दिलबर... दिलबर...
गाडी निघाली होती नाशिकच्या दिशेने.
आणि वाजत होतं हे गाणं गाडीत !
जिंदगी के लिये एक मुलाकात जरुरी है !
तोच तर अनुभव मनाच्या एका कोपऱ्यात गोळा करून निघालो होतो मी!!
तो माझा बालपणीचा काळ नव्याने ओतप्रोत अनुभवून तर झालं आज !!!
माझं घर, माझं गावं, माझे जिवाभावाचे मैतर, माझं आसपास, माझं भोवताल, सारं, सारं, नव्याने अनुभवून आज निघालो परतीला माझ्या कर्मभूमीकडे.
सासरी निघालेल्या माहेरवशीणीसारखं...
एका डोळ्यात समाधानाचे आसू अन एका डोळ्यात विरहाचे आसू .
माझं जुनं घर, 'स्वीट कॉटेज',पाडून तिथे चार मजली इमारत उभी पहिली. विस्थापित झाल्याचं फील जणू आला.
खरंच हा विकास असू शकतो? कित्येक मनांना, किती एक स्वप्नांना हे असं भकास करून??
कोकणातल्या त्या नाणार प्रकल्पातल्या माझ्या जीवलगांच्या उरातली सल जणू आज अनुभवली मी.
ती नेरळ विद्या मंदिर शाळा, ते कुसुमेश्वर मंदिर, ती शितळादेवी, त्याबाजूचं ते विस्तीर्ण तळं, ती चक्री, ती मोटारटेकडी सारं सारं फिरलो.
पॅनोरमा पॉईंट आणि पेब किल्याचा तो प्रसिद्ध 'व्ही'ही कॅमेऱ्यात कैद केला. बटाटावडा खाण्यासाठी पार डिकसलला जाऊन आलो.
जुन्या जीवलगांच्या संगतीने नवी शिदोरी बांधून घेतली. नव्या वर्षांला सामोरे जाण्यासाठी !
काय असेल नव्या वर्षात माझ्यासाठी?
सटविने काय लिहिलंय माझ्या भाळी...
हा पण... तिथल्या स्मशानभूमीत जाऊन दोन फोटो आणि एक सेल्फी पण काढला सेल्फीश होऊन. तिथला 'तो' बोर्ड वाचून शहारालोहीं किंचितसा !
अहं...
मगाशीच ऐकवलं ना गाणं ते तुम्हाला...
दिलबर ...दिलबर
जिंदगी के लिये एक मुलाकात जरुरी है!
म्हणून तर जणू भेटून आलो होतो.
जीवन गाणं नव्याने गाण्यासाठी !!
No comments:
Post a Comment