'मुंबई' - आठवणीत तुंबलेली ! (भाग एक)

मुंबापुरी मी पहिल्यांदा पहिली १९८३ मध्ये. त्यानंतर पुढची दहा वर्षे तिला जवळून पाहत आलो, अनुभवत आलो. अनेक बऱ्या वाईट आठवणींनी ती दहा वर्षे मुंबापुरीत वावरलो. मस्तीत चैन करत जीवाची 'मुंबई' केली कधी, कधी मुंबईने जीवाची जिंदगी हराम केली. घेतले खूप सारे अनुभव, बरे - बुरे, अगदी ऐन जवानीचा काळ होता तो.

'VJTI 'माझं कॉलेज. सकाळी ६. ४७ ची लोकल पकडायची 'नेरळ'हुन. उतरायचं दादरला. फास्ट लोकल असल्यामुळे माटुंगाला स्टॉप नसायचा. मग दादर पूर्व ते कॉलेज निघायची पदयात्रा. हिंदू कॉलनीजवळुन,'रुईया' कॉलेजला वळसा घालून चालत जायचं. वाटेत 'मणीस' लंच होमचा अघोषित थांबा. तो मस्त दाक्षिणात्य सांबारचा दरवळ हुंगत, खिशाला चाचपडत, आज परवडेल का असा अंदाज घेत; इडली - वडा, सांबार अलगसे ! मग ती खास फिल्टर कॉफी !! महिन्यातून एकदाच. तिथून फाईव्ह गार्डन लागेस्तोवर, टीप न देता घेतलेली बडीशेप पुरायची. क्वचित प्रशांत दामलेच दर्शन व्हायचं तिथेच. खादाड दामले 'मणीस'चा आश्रय दाता होता जणू. फाईव्ह गार्डनपाशी 'रविंद्र महाजनी' हमखास दर्शन द्यायचा. तो नाही तर कधी 'ती'. नाव नाही आठवत आता, पण चेहरा नाही जात पुसला.

कॉलेज गेटपाशी ' ओम शिवपुरी' चा बंगला होता. दिसला नाही कधी तो, पण ऐकून होतो. मग यायचं माझं कॉलेज -VJTI ....

anilbagul1968@gmail.com

'मुंबई' - आठवणीत तुंबलेली ! (भाग - दोन )

मुंबईला लोक मायानगरी म्हणतात. खरंच आहे ते. मी vjti म्हणजे माझ्या कॉलेज मध्ये कमी आणि ह्या मायानगरीतच जास्त रमायचो.

नेरळ सारख्या खेड्यातून आलेला मी कॉलेज कुमार तरुण, मुंबाबापुरीत हरवून गेलो नसतो तर नवलंच. त्यात मला लहानपणापासूनच चित्रपटांचं आकर्षण. नेरळला रस्त्यावर चित्रपट दाखवले जायचे त्या वेळी. थिएटर वगैरे नसायचे, आजकालचे multi flex वगैरे कोसो दूर.

मुंबईत दादर जवळपास, चित्रा, शारदा मंदिर, आणि प्लाझा ही थिएटर्स असायची. त्यात प्लाझा म्हणजे लै भारी. ३० -३५ रुपये तिकीट असायचं बाल्कनीचं. 

प्लाझात पिक्चर बघणं खूप भारी वाटायचं त्यावेळी. मला आठवतंय 'हिंमतवाला' चित्रपट लागला होता, प्लाझात. ब्लॅक मध्ये ७० रुपये देऊन पहिला होता.

'हिंमतवाला' खरा तर साऊथचा हिंदीत रिमेक केलेला. मेलोड्रॅमॅटिक, बटबटीत. असं आज वाटतंय. पण जाम आवडला होता त्यावेळी. जितेंद्र आणि श्रीदेवी ही सुपरहिट जोडी. जितेंद्रचे पांढरे शुभ्र कपडे आणि पांढरे शुभ्र बूट. आज अंगावर काटा येतो, पण एकदा तरी घालावा असं कायम वाटायचं त्यावेळी. पण आईशपथ आजपर्यंत डेरिंग झाली नाही कधी पांढरी शुभ्र प्यान्ट घालायची, पांढरे बूट ... छे .. छे .

त्यानंतर ह्याच जोडीचा तद्दन बाजारू - 'जस्टीस चौधरी आला होता'; किमान ७ वेळा पाहीला असेल.

ते हंडे - तपेल्यांचे सेट, एकूणच बटबटीत सजावट, त्यात श्रीदेवीचा पिवळ्या, पांढऱ्या तंग कपड्यातला ओलेता पेहराव, मती गुंग व्हायची. 

मग एकदा, एका सिनिअर बरोबर गेलो होतो 'मेट्रो थियेटर' ला कोणता तरी इंग्लिश मुव्हीला. adult होती ती. डोरकीपर घेतंच नव्हता. आयकार्ड दाखव वगैरे खूप उद्योग केले तेव्हा त्याने आत सोडलं होतं.

एकूणच चित्रपट बघणं हा उद्योग तेव्हापासूनचा. आज बघतो फक्त मराठी .. ते हि multiflex मधे. त्यावेळी आठवतंय ... कॉलेज डेजला हॉस्टेल रोड वर पडद्यावर 'कारवा' पहिला होता - ब्लॅक न व्हाईट !!

एकूणच त्यावेळच्या चित्रपट पाहण्याच्या आवडीने आज, एक वेगळीचं प्रगल्भ जाणीव दिली म्हणा आयुष्याला !!!

तुम्हाला आयुष्याचा कंटाळा आलाय का

हो! खरंच विचारतो आहे मी. तुम्हाला आयुष्याचा कंटाळा आलाय का ? आर्थिक परिस्थितीने तुम्हाला जगणे नकोसे झाले आहे ? किंवा काय किंवा काय ! मग नक्कीच तुम्ही आयुष्य संपवण्याचा प्रयत्न किंवा किमान विचार तरी करत असणार !!

मग तुम्ही थांबा आणि नक्की वाचा ... तुमच्यासाठीच तर लिहितो आहे ना.

झालं असं कि परवाच मी कोकणात गेलो होतो, कामानिमित्त. नाशिकहुन रत्नागिरीला जातांना साहजिकच लागतं बुवा चिपळूण. पण त्या आधी येतो, परशुराम घाट ! घाटातच आहे कि सवतसडा धबधबा. काय हे नाव ? 

पण त्याच्याही आधी साधारण १ कि. मी. आधी, श्रीक्षेत्र परशुराम मंदिर फाटा येतो. आणि तिथेच आपला आजचा हिरो भेटू शकतो तुम्हाला. विश्वास जाधव नाव त्यांच. नावातच विश्वास ... असणारच कि स्वतःवर, नियतीवर आणि पोटच्या पोरांवर देखिल !!

काय करतो विश्वास तिथे ? 

२० x १० ची टपरी चालवतो चहा नाश्त्याची. आणि हो उन्हाळ्यात माझं आवडीचं कोकम सरबत सुद्धा. विश्वास शिकला किती हो ? जेमतेम सातवी नापास ...पण हुशारी बघा. व्यवसायासाठी जागा निवडलीय कोणती ? प्रसिद्ध धबधबयाच्या जवळ... घाटातल्या वळणावर... जिथून खोल दरीतलं अद्भुत सौंदर्याचं दर्शन ... जगबुडी आणि वसिष्ठी नदीचा विलोभनीय संगम अगदी चित्रातल्यासारखा भासतो !

तर हा व्यवहार चतुर विश्वास गेली १७ वर्ष तिथे, न चुकता, न थकता, न कंटाळता करत आलाय व्यवसाय. ह्यात विशेष काय ? तुम्ही विचारलाच ना प्रश्न ?

सातवी नापास विश्वासचा मोठा मुलगा इंजिनीरिंग डिग्री, डिस्टिंगशन मध्ये मिळवून आज M. Tech. करतोय जर्मनीत ! आणि धाकटी मुलगी आहे M. B. B. S. च्या शेवटच्या वर्षाला ! गेली ना तोंडात बोटं !!

हे जेव्हा विश्वास मला अभिमानानं सांगत होता, त्यावेळी तो कर्तव्यपूर्तीच्या पट्टीत समाधानाच्या सुरात गात असावा असाच भास होत होता.
एका वडिलांना आपल्या मुलांच्या उत्कर्षापेक्षा अजून काय हवं असतं ? त्याच्या जिद्दीला माझा सलाम !

तेव्हा नव्याने आयुष्य जगण्याचा प्रयत्न करा. 

म्हणे आलाय जगण्याचा कंटाळा ...

anilbagul1968@gmail.com

गुमशुदा...

गुमशुदाचा डिक्शनरीत अर्थ शोधला ... लापता.

कुणीतरी, कुठूनतरी, कोणापासूनतरी, काही काळासाठी लपण्यासाठी गायब होणं. अर्थात गुमशुदा. 

१० ते ६ अशा रोजच्या रुटीन पासून दूर होत, रोज मराके टेन्शन से दूर, स्वतःला शोधण्यासाठी, भोवतालच्या त्याच त्याच दुनियेपासून जरा हटके, कुछ अलग, जीने का नया अंदाज धुंडने का एक प्रयास.

मग त्यासाठी फक्त हिमालयातच जायची गरज नाही किंवा एखाद्या आश्रमात विपश्यनेला बसण्याचीही गरज नाही. 

तुम्हाला ही गुमशुदा व्हायचंय ?

पहिले बंद करा तुमचा मोबाईल. बाजुला सारा ग्याजेट्झ. बंद करा ते सारे विचार. तोडून द्या सारी बंधने.

टेन्शन लेनेका नही देनेका. जस्ट चेन्ज द अटीट्युड यार. 

थ्री फोर्थ किंवा बर्मुडा आहे ? मग घाला तर. वरून एखादा ढगाळ टीशर्ट चढवला तरी ... चालतंय की ! हॅव्हरसाक मध्ये कोंबा जुजबी कपडे आणि थोड फार सामान आणि सरळ सुटा ...

काय खुणावतंय तुम्हाला ? एखादा किल्ला .. बीच .. 

चलो फिर निकल पडो यारो ! 

मस्त सायकलिंग, एखादं भन्नाट ट्रेकचा थरार, रानमोळं भटकंती काहीही चालतंय. 

नो नीड ऑफ प्लानिंग, बुकिंग, टिकेटिंग, सर्चिंग, गुगलिंग, नो नो नथिंग.
एखादा खळाळता धबधबा, आरस्पानी सौंदर्य असलेला सागर किनारा, आकाशाकडे झेपावणारा डोंगरकडा सारं काही डोळे भरून अनुभवा.
थिंग इज यू मस्ट बी हॅविंग प्याशन टु बी गुमशुदा ...

काय मग होणार ना तुम्ही गुमशुदा ?

anilbagul1968@gmail.com

‘किंगडम ऑफ दीक्षित’

इंदूरमध्ये राहणाऱ्या सुयश दीक्षित ह्या पट्ठ्याने काल कमालच केली. इजिप्त आणि सुदान या देशांच्यामध्ये एक मोकळा प्रदेश आहे, बिर ताविल नावाचा.

हा प्रदेश म्हणजे माझा नवा देश असल्याचे त्याने चक्क घोषित केलं राव ! नावही ठेवलं भाऊंनी ... ‘किंगडम ऑफ दीक्षित. 

असे अनेक अवलिये असतात आजूबाजूला आपल्या. त्यांचे कारनामे सुरु असतात. उजेडात आले की होतो आपण अचंबित !

दिवाळी पूर्वी असाच एक अवलिया उजेडात आला ... प्रसाद निक्ते नाव त्याचं ! 

सह्याद्री आणि सातपुड्याच्या घाटमाथ्यावर ७५ दिवस, १००० कि. मी. एकट्याने पायी चालत होता हा माणूस. 

अमोल यादव नावाच्या अशाच एका अवलियाने इमारतीच्या टेरेस मध्ये विमान बनवलं.असंच कुणी सायकल वरून जगाला प्रदक्षिणा घालू पाहतं, कुणी पाण्यावर योगा करण्याचा विश्वविक्रम करत असतं. काल परवा अमेरिकेत एका भारतीय वंशाच्या शीख आजीने वयाच्या ८० व्या वर्षी कसलीशी म्यॅरेथॉन स्पर्धा जिंकली.

हे असं काही करता येणं … किंबहुना असा विचार सुद्धा येणं, ह्याला जातकुळी वेगळीच असावी लागते. अशा लोकांचा डी एन ए काही वेगळाच असतो. 

बाबासाहेब पुरंदरेंचं एक वाक्य आठवतं अशावेळी. 
''वेड लागल्याशिवाय इतिहास घडत नाही, किंबहुना वेडी माणसंच इतिहास घडवतात !''

दुःख तेव्हा होतं जेव्हा आपल्याला असं वेडं होता येत नाही ही जाणीव होते आणि आपला खुजेपणा उघडा पडतो त्यावेळी. 

तरीही जगभरातल्या अश्या वेड्यांना माझा दिलसे सलाम !

''किंगडम ऑफ दीक्षित'' कि जय हो !!

anilbagul1968@gmail.com

विदर्भ एक्सप्रेस सुसाट !

            https://mrst1.latestly.com/wp-content/uploads/2019/10/pjimage-7-380x214.jpg

आमचा मिहान प्रकल्प पुढच्या वर्षी टेक ऑफ करणार ... समृद्धी मार्ग आम्हाला सहा तासांत मुंबईशी जोडणार !

आमचे ''नितीन भौ '' आणून राहिले ना विदर्भात पैशे ... अबब ! किती ? त्यांचे आकडे समजायला कुठे येतात भाऊ ?

बोन्डआळी प्रश्न ... घोड्यावरून पाहणी झटपट. झाला निधी मंजूर. तुम्ही करत बसा द्राक्ष पिकाच्या नुकसानीचे पंचनामे.

विदर्भाच्या पोट्ट्यानी कमाल केली. रणजी क्रिकेट करंडकाच्या इतिहासात पहिल्यांदा नावलिवलं ना बे !

'अध्यक्ष महाराज', पासष्ठ वर्षांचा ब्याकलॉग भरून काढला आम्ही एका झटक्यात !! अध्यक्ष महाराज हा ब्याकलॉग हे आघाडी सरकारचं पाप होतं. आम्ही ते दोन वर्षात धुऊन काढलं, अध्यक्ष महाराज.

तुमच्या पुण्याच्या आधी आमच्या नागपुरात मेट्रो धावणार ... पुणेकर बापट-चापट ''काकड'' आरतीत दंग. 

इ-रिक्षा नागपुरात सुरु देखिल झाल्या.. पतंजलीची संत्रा ज्यूस फॅक्टरी विदर्भात सुरु होणार. तुम्ही बसा रोज सकाळी फास - फूस करत. हा तेच ते कपालभारती वगैरे करत.

नाशिकचा एकलहरे विदयुत प्रकल्पाचा धूर कोळश्या अभावी बंद होऊ राहिला. आमच्या सुधीर भाऊंच्या चंद्रपुरात कोळश्याला कमी नाही. तसं आम्हाला कशाचीच कमी नाही म्हणून राहिले की लोक बाप्पा !

कर्जमाफी झाली. सर्वात जास्तीचा आकडा आमच्या ''यवतमाळ''चाच. 

'अध्यक्ष महाराज', वेगळा विदर्भ वेगळा विदर्भ, बोबलून राहिले होते तेव्हा ''धोटे'' आणि आता आमचेच ''अणे''. 

मी म्हणतो वेगळ्या विदर्भाची गरजच काय राहिली आता बे ? आमची विदर्भ विकासाची एक्सप्रेस सुसाट धावू राहिली ना भौ !

क्राईम-बीईम , खून-बिनाचं बोलू नका राव. मुंबईत तर किड्यामुंग्यासारखे रोज लोक मरू राहिलेत ना. मंग ?

तुम्ही बसा कुटत रडगाणी, तुमच्या नवऱ्याच्या पहिल्या बायको सारखी. ''माझ्या नवऱ्याची दुसरी बायको'' सिरिअल पण जोरात चालू आहे ना बे, भैताडांनो !!

anilbagul1968@gmail.com

फिर छिडी रात बात फुलोंकी ... रात है या बारात फुलोंकी

गेले चार दिवस हेच गाणं ऐकतोय. यु ट्युब'' वर, पेनड्राईव्ह मधून, मोबाईल मधून, जिथे जिथे शक्य तिथे. किमान चाळीस वेळा ऐकून झालं असेल गेल्या चार दिवसात !

झाडं, फुलं माझ्या आवडीचा विषय. ती घेऊन जातात मला माझ्या बालपणात. नेरळच्या घरात , ''स्वीट कॉटेज'' मध्ये. भोवतालच्या अंगणात. बाजूच्या बागेत. फुलंच फुलं.

पांढऱ्या साध्या तगरी पासून सुरवात, मग पावसात तो रंगेबिरंगी तेरडा ! दाराशेजारी निळ्याशार गोकर्णाचा वेल. जास्वदींची श्रीमंती ... लाल, केशरी , पिवळी, जांभळी, सिंगल, डबल अनेक प्रकार. मग येते क्रदळ ... केळीसारखी पानं आणि त्यातून फुलाची उभी दांडी. पिवळी, केशरी वा लाल रंगाची. सदाफुली आणि गुलबक्षी. दखल घ्या अथवा नाही, फुलायचं थांबायच्या नाहीत.

मग साम्राज्य गुलाब राजाचं. लाल चिनी गुलाबपासून वेलीच्या पांढऱ्या गुलाबापर्यंत ... पण वाटेत भेटायचं लाल चुटुक टपोऱ्या कलमी गुलाबाला, कधी पिवळा जर्द तर कधी गुलाबी !! घराच्या भिंतीजवळ मोगऱ्याची सुगंधी दरवळ. उन्हाळ्यातली प्रत्येक सायंकाळ सुगंधित करणारी ! 

मधूनच डोकंवायची हिरवी गार झिप्री आणि पसरलेला गालिचा दुर्वांचा. दोन्ही माझ्या उपयोगाच्या, २५ पैशाला दुर्वांची जुडी आणि १० रुपयाला झिपरीच्या ३ -४ फांदया, फुलवाला घेऊन जायचा . गुलाब मात्र २ रुपयात ३ - ४ आणि तुळशी २ रुपयात भरपूर ! अरेच्या 'कोंबडा 'राहिला की ! लाल चुटुक तुरेबाज. फुलवाले मागून मागून न्याचे २५ रुपये देऊन. खरी कमाई त्याचीच. श्रावण महिना आणि गणपती हा पीक सिझन !

नाशिकला फुलाची गाठ पडली लग्नानंतर ... बायकोला मोगऱ्याचा गजरा घेऊन देण्यापुरती.

जुनी आवड मग जोपासली आमच्या स्वतःच्या घरात गेल्यावर आणि हो #didt च्या terrace garden च्या निमित्ताने !

फुलके हार फुलके गजरे

शाम फुलोंकी रात फुलोंकी

आपका साथ फुलोंका

आपकी बात बात फुलोंकी !

anilbagul1968@gmail.com