मुंबापुरी मी पहिल्यांदा पहिली १९८३ मध्ये.
त्यानंतर पुढची दहा वर्षे तिला जवळून पाहत आलो, अनुभवत आलो. अनेक बऱ्या वाईट आठवणींनी ती दहा
वर्षे मुंबापुरीत वावरलो. मस्तीत चैन करत जीवाची 'मुंबई' केली कधी, कधी मुंबईने जीवाची जिंदगी हराम केली. घेतले
खूप सारे अनुभव, बरे - बुरे, अगदी ऐन जवानीचा काळ होता तो.
'VJTI 'माझं कॉलेज. सकाळी ६. ४७ ची लोकल पकडायची 'नेरळ'हुन. उतरायचं दादरला. फास्ट लोकल असल्यामुळे माटुंगाला स्टॉप नसायचा. मग दादर पूर्व ते कॉलेज निघायची पदयात्रा. हिंदू कॉलनीजवळुन,'रुईया' कॉलेजला वळसा घालून चालत जायचं. वाटेत 'मणीस' लंच होमचा अघोषित थांबा. तो मस्त दाक्षिणात्य सांबारचा दरवळ हुंगत, खिशाला चाचपडत, आज परवडेल का असा अंदाज घेत; इडली - वडा, सांबार अलगसे ! मग ती खास फिल्टर कॉफी !! महिन्यातून एकदाच. तिथून फाईव्ह गार्डन लागेस्तोवर, टीप न देता घेतलेली बडीशेप पुरायची. क्वचित प्रशांत दामलेच दर्शन व्हायचं तिथेच. खादाड दामले 'मणीस'चा आश्रय दाता होता जणू. फाईव्ह गार्डनपाशी 'रविंद्र महाजनी' हमखास दर्शन द्यायचा. तो नाही तर कधी 'ती'. नाव नाही आठवत आता, पण चेहरा नाही जात पुसला.
कॉलेज गेटपाशी
' ओम शिवपुरी' चा बंगला होता. दिसला नाही कधी तो, पण ऐकून होतो. मग यायचं माझं कॉलेज -VJTI ....
anilbagul1968@gmail.com
No comments:
Post a Comment