Showing posts with label Filmy Duniya. Show all posts
Showing posts with label Filmy Duniya. Show all posts

Thursday 16 April 2020

सो व्हॉट ? सो व्हॉट ?




वर्तमानाच्या पाठीला भूतकाळ हा चिकटून असतोच असतो. त्याची 'अनुभवाची काठी' करुन रोजचं जगणं सुखकर करायचं असतं, खरंतर. पण काहींच्या बाबतीत होतं भलतंच. त्यांच्या अनुभवांची काठी न होता, त्याचं होतं भलंमोठ्ठं गाठोडं ! सुखदुःख्खाच्या प्रसंगांनी कोंबून भरलेलं !! त्याच्या ओझ्याखाली दबून जात, ओढग्रस्त जीवन जगत असतात बिच्चारे ! त्यात परत, एखादा चटका लावणारा कटू प्रसंग, होऊन बसलेली असते भळभळणारी जखम. शोभा गुर्टुच्या ''उघड्या पुन्हा जहाल्या... जखमा उरातल्या'' गाण्यासारखी. त्याची खपली निघत असते अधून मधून, वर्तमानाला रक्तबंबाळ करणारी !

तर, आजच्या कथेतली आपली नायिका आहे नामांकित वकील. पुरुषी अत्याचाराला बळी पडलेल्या पीडित स्त्रियांची बाजू घेऊन त्यांना न्याय मिळू देऊ पाहणारी. दारुड्या नवऱ्यामुळे संसार उघडा पडलेल्या, उच्चभ्रू, यशस्वी उद्योजक पतीच्या बाहेरख्यालीपणामुळे त्रस्त झालेल्या, नपुंसक, नामर्द जोडीदारामुळे वैफल्य ग्रस्त झालेल्या. अशा साऱ्या सख्यांच्या, घटस्फोटाच्या केसेस यशस्वीपणे लढणारी.

पण हाय रे दैवा ! तिच्याही पाठीवर असतं, ते वर वर्णन केलेलं गाठोडं. त्यातली तीच्या बालपणीची, स्वतःवरचा बलात्काराच्या प्रसंगाची जखम भळभळत असते. त्यामुळे तिचं आणि पर्यायाने तिच्या नवऱ्याचं, अर्थात आपल्या कथानायकाचं 'सेक्सलाईफ' ही समस्या बनलेलं. सायकॅट्रिस्टकडे ट्रीटमेंट सुरु असते. झालेल्या बलात्काराचा प्रसंग तिनेच तपशीलवार लिहून काढणे, मनावर तीव्र आघात केलेल्या प्रसंगातली धार बोथट होईपर्यंत ! हि असते ट्रीटमेंट !!
ह्या सगळ्यात नवऱ्याची होणारी मनाची घालमेल, शारीरिक उपासमार ह्यावर उपाय म्हणजे नवऱ्याने घटस्फोट घेणे, असा तीच सुचवते पर्याय. त्याला अर्थातच, नायकाचा नकार. ''प्रेम आणि सेक्सलाईफ ह्या दोन वेगळ्या गोष्टी आहेत. आणि मी मनापासून प्रेम करतो तुझ्यावर.'' नायकाचं तिला ठाम उत्तर.

मग चार-आठ दिवस दोघांनी वेगळं राहण्याचं ठरतं त्यांचं. आपला नायक त्याच्या गावी जातो रहायला. तिला जेव्हा वाटेल, तेव्हाच तिने त्याला फोन करून बोलवायचं असंही ठरतं. चार दिवसांनीच, तिचा त्याला फोन येतो. त्याच्या शिवाय करमत नसल्याचा. असं काय घडतं चार दिवसात?

दरम्यान, तिची एक केस सुरु असते कोर्टात, घटस्फोटाची. हाय प्रोफाइल केस. नवरा मोठ्या जाहिरात कंपनीचा मालक, तर बायको असते, एकेकाळची 'मिस इंडिया' !! पदरी एकूलतीएक मुलगी, मात्र ती असते गतिमंद. तिच्या जन्मानंतर पत्नी वैफल्यग्रस्त बनलेली.

नायिका केस हरते. विरोधात निकाल गेल्याने, ती बायको नायिकेच्या अंगावर धावून जाते. तिला धक्काबुक्की करते. तो नवरा तिला कसंबसं सोडवतो. थकून भागून नायिका घरी येते. बिछान्यावर अंग टाकते. सारं अंग ठसठसत असतं, मानेची वेदना असह्य होत असते. इतक्यात दरवाजा ठोठावला जातो. दारात, आजची केस जिंकलेला तो नवरा ! ती आश्चर्यचकीत !!

बोलता बोलता तो तिची मान ठीक करतो ... हलका मसाज करुन. शरीरावर असा हलका हात फिरवूंन, त्याला कुरवाळून दुखरा भाग बरा होतो. मनातल्या जखमेचं काय ? ती त्याला विचारते.

जाता जाता तो उपाय देऊन जातो. मनाच्या जखमेला असं कुरवाळत बसायचं नसतं. त्या जखमेला सहज झटकून टाकायचं, प्रश्न विचारून...
सो व्हॉट ? सो व्हॉट ?

आपलं मनच, मग बोलतं अशा कटू आठवणींना ... चल हट, चल फूट !!
गोष्ट तर आवडलेली असेलच तुम्हाला. पण ही कथा पडद्यावर तितकीच जिवंत उभी राहते आपल्यासमोर, 'फायरब्रॅन्ड’ ह्या मराठी चित्रपटातून ! कथा, दिग्दर्शन सबकुछ अरुणा राजे असलेला 'फायरब्रॅन्ड', नेटफ्लिक्सवर नक्की पहा.

anilbagul1968@gmail.com

Monday 24 September 2018

कारवां...



कारवां...
अ ह... आत्ताचा इरफानखानचा नाही. कारवां म्हटलं की तोच तो आरडीने धमाल संगीत दिलेला, नासीर हुसेनने कमाल डीरेक्ट केलेला. सत्तरच्या दशकातला. ह्याकारवांने माझ्या मनात पक्क घर केलं आहे, गेली कितीतरी वर्ष !

पिया तू अब तो आजा, दिलबर हा दिलबर, चढती जवानी मेरी चाल मस्तानी, कितना प्यारा वादा आणि सगळ्यात धमाल म्हणजे ... दैया हाय में ये कहाँ आ फसी. सगळी सुपरहिट गाणी. अरुणा इराणी, जितेंद्र आणि आशा पारेख तिघेही एकापेक्षा एक सरस डान्सर. सत्तर एमएमचा पडदा व्यापून एकशे ऐशी मिनिटे अथक नाचत असतात चित्रपट संपेपर्यंत.

हे 'कारवां'चं गारुड माझ्या लहानपणीच सुरु झालेलं. मला आठवतंय चौथी-पाचवीत असेन मी बहुदा. नेरळलास्वीट कॉटेजमधे आम्ही रहात असू. आमच्या शेजारी म्हणजे अलकाताईच्या घरी मी नेहमी जात असे खेळायला. त्यांच्याकडे एल पी रेकॉर्ड वाजवण्याचा ग्रामोफोन होता सोनेरी रंगाचा ! काळ्या कुळकुळीत रंगाच्या तबकड्या (रेकॉर्ड्स) असायच्या. मधोमध लाल रंगाचा कागद असायचा. त्यावर एच. एम. व्ही. कंपनीचा लोगो आणि नाव. लोगो, तोच तो, कुत्रा बसून गाणं ऐकतोय असं चित्र असलेला. एच. एम. व्ही. कंपनी भारतीय संगीत क्षेत्रात अग्रेसर होती त्याकाळात.


तर ती तबकडी खालच्या वर्तुळाकार फिरत्या बेसवर अलगद बसवायची, मग तबकडीवर असलेल्या रेघेवर काळजीपूर्वक पिन ठेवायची. पिन ठेवतांना जागा जरा जरी चुकली तर काचेवर ओरखडे ओढल्यासारखा आवाज व्हायचा. त्याचा परिणाम म्हणजे गाण्यात खरखर यायची. मला हे काम नाही जमायचं. त्यामुळे मी स्वतः गाणं लावायची रिस्क घ्यायचो नाही. मग गाणं लावायचं असलं की अलाकाताई लागायची. तीही लावून द्यायची प्रेमाने.


लहानपणीचा हा 'कारवां’, सिलसिला पुढे माझ्या कॉलेजात आला माझ्याबरोबर. पूर्वी रस्त्यावर पडद्यावर पिक्चर दाखवले जायचे रात्रीच्या वेळेला. गणपतीच्या उत्सवात कॉलेजच्या होस्टेल कॅम्पसमधेही असे पिक्चर दाखवले जायचे. माझ्या कॉलेजच्या पहिल्याच वर्षी, हा 'कारवांदाखवला गेला. 'कारवांचित्रपट तेव्हां पहिल्यांदा पाहीला. लहानपणी त्याच्या गाण्यांच्या प्रेमात होतो आणि आता चित्रपटाच्या. पिक्चर एन्जॉय करणं म्हणजे काय असतं त्याचा मस्त अनुभव घेतला त्यावेळी. पाहणारे सगळेहोस्टेलाईट स्टुडंट’. गाणं सुरु झालं, की शिट्यांचा पाऊस सुरु व्हायचा. काही ग्रुप हात वर करून फक्त चीत्कारायचे. काहींचा ढिनच्यॅक नाच सुरु व्हायचा. हा उन्माद एव्हढा, की गाणं संपायच्या क्षणी ओरडा व्हायचा वन्स मोअर, वन्स मोअर ! प्रत्येक गाणं दोन दोन वेळेस ऐकलं पोरांनी. रात्री नऊला सुरु झालेला पिक्चर पहाटे एक पर्यंत चालला.


गंमत इथंच संपत नाही. मध्यंतरीव्हिएतनामला गेलो होतो फिरायला, तिथेही होतंच 'कारवां'चं गारुड जोडीला. ‘होचिम्हीनह्या तिथल्या राजधानीतला प्रसंग. रात्री 'व्हेस्पा ऍडव्हेंचर टूर' एन्जॉय करत होतो. सायगांव (होचिम्हीन) शहरात वेस्पा स्कुटर्स वरुन फिरायचं सहा-सातच्या ग्रुपनी. त्यावेळी वेगवेगळ्या हॉटेल्समधे घेऊन जातात तिथे. माझ्याबरोबर एक जर्मन आणि एक ब्रिटिश कपल होतं. असच एका रेस्टोरंन्टमधे जेवण चालू होतं साग्रसंगीत. हो म्हणजे गाणी ऐकत. प्रत्येकानं आपापल्या आवडीचं गाणं ऐकवायचं आणि सांगायचं, ह्या गाण्याला स्वतःच्या आयुष्यात काय स्थान आहे, असं. शेवटी माझी पाळी आली. मग मी माझा मोबाईल काढला आणि हॉटेलच्या सिस्टमला जोडला, अन गाणं सुरु केलं ....

दैया हाय में ये कहाँ आ फसी
हाय रे फसी, कैसे फसी
रों आवे ना, आवे हसी
पापे बचालो तुषि

ह्या गाण्याला माझ्या आयुष्यात काय स्थान आहे तेच मी त्यांना सांगितलं, जे आताच तुम्हाला मी सांगतोय ! त्या लोकांना गाण्याचे बोल काय कळले माहीत नाही, पणपंचामदानी त्यांनाही ठेका धरायला लावलाच !! आणि विशेष म्हणजे ह्या गाण्यानी, तिथेही वन्स मोअर घेतलाच.

सारेगामा कारवासिस्टम असेलच ना तुमच्याकडे? मग ऐका गाणी आणि तुम्हीही अनुभवा गारुडकारवांचं !

anilbagul1968@gmail.com



Tuesday 11 September 2018

झिम्माड पावसाची जम्माड़ गोष्ट (भाग १)



सलमान खान मला अजिबात (मा. मु. शब्द बिलकुल) आवडत नाही.माझ्या काही घट्ट मैत्रिणी त्याच्या डाय-हार्ट फ्यान आहेत हा भाग अलाहिदा !

झालं काय कि माझं ऑफिस आहे एका मल्टिफ्लेक्स थिएटरच्या अगदी वर.पिक्चर सुटल्यावर खालून जाणाऱ्या गर्दीवरून मला हिट- फ्लॉप लगेच कळते.

तर आज सायंकाळी पाहिलं तर तोबा गर्दी ! सल्लूचा रेस ३ हिट !! मन खट्टू झालं.घरी येता येता आभाळ भरून आलं होतं. आणि मग झिम्माड पाऊस जोरदार बरसून गेला. परवाच्या शिखर धवनच्या खेळीसारखा, छान सुखावून गेला.

पाऊस पडला कि तुम्हाला काय आठवतं ?खुसखुशीत कांदा भजी आणि वाफाळलेला चहा ... 

उत्तर अगदी बरोबर ... पण ..पण मला त्याच्या बरोबरीने याद येते मौसमीची ! 

हो तीच ती ... मंझिल मध्ये अमितदा बरोबर, मुंबईच्या रस्त्यावर, आझाद मैदानापासून नरिमन पॉईंट पर्यन्त हातात हात घालत गात फिरते ...

तेच ते तुमचं आमचं आवडतं गाणं गुणगुणत....

रिमझिरे गिरे सावन ... सुलग सुलग जाये मन भिगे आज इस मौसम में लगी कैसे ये आगनझिम्माड पावसात निरागस मन कसं प्रफुल्लित होतं ...अगदी मौसमीच्या गालावरच्या गोड गोड खळ्यांसारखं !!रिमझिरे गिरे सावन ...


anilbagul1968@gmail.com


प्रिय रेखा!




आज दहा ऑक्टोबर. आज तुझा वाढदिवस. तुझं वय किती असा फिजूल प्रश्न मी विचरणारचं नाही.पण तुझ्याशी बोलण्याच धाडस मात्र करणार आहे मी आज!!

तुझं पूर्ण नाव - रेखा जेमिनी गणेशन. हिंदी सिनेसृष्टीतील एकेकाळची आघाडीची नायिका. एक सदाबहार, खूबसूरत, गहिऱ्या डोळ्यांचं, गूढगर्भ व्यक्तिमत्व!

वयाच्या अवघ्या बाराव्या वर्षी तू, बालकलाकार म्हणून एका तमिळ चित्रपटाद्वारे, आपल्या चित्रपट कारकिर्दीला प्रारंभ केलास. तर वयाच्या सतराव्या वर्षी नायिका म्हणून हिंदी चित्रपटाद्वारे पदार्पण केलंस. 'सावन भादो'  हा तुझा पहिला चित्रपट.

चित्रपट बॉक्स ऑफिस वर यशस्वी ठरला आणि तुझा त्यातला अभिनयही वाखाणला गेला. पण काळी - सावळी, ठेंगणी - ठुसकी, जाडगेली असंही हिणवलं गेलं तुला.

पण तू हार मानली नाहीस! कष्टसाध्य योगसाधनेतून तू आपल्या शरीराचा सौंदर्याचा अक्षरशः कायापालट केलास ! आपल्या हिंदी उच्चारात कमालीची सुधारणा केलीस. उर्दूचा लहेजा आत्मसात केलास. आणि मग आपल्या एके से एक अभिनयसंपन्न भूमिकांनी पुढची दोन दशके हिंदी सिनेसृष्टी गाजवलीस.

तुझा एक एक चित्रपट आठवून पाहता...प्रत्येक वेळी वेगळ्या धाटणीची, वेगळ्या शेड्सची भूमिका साकारतांना आपल्या अभिनयाचं नाणं तू  चोखपणे वाजवलंस. ''खूबसूरत' मधली अवखळ रेखा, 'खून भरी मांग '' मधली सुडाने पेटलेली रणरागिणी रेखा, ''उत्सव'मधली मादक सौंदर्यवती रेखा, 'मुकद्दर का सिकंदर' मधली प्रेमिका रेखा, 'घर'' मधली घरगुती गृहिणी रेखा ते थेट ''उमराव जान'मधली तवायफ रेखा ! प्रत्येक भूमिका तू  जगत आलीस . कवाली, मुजरा, शास्त्रीय नृत्य असो वा टिपिकल बॉलीवूड नाच, प्रत्येक प्रकारांत तुझी  पावले दमदारपणे थिरकली आहेत. तुझ्या  अभिनय कौशल्यावर प्रेक्षकांच्या पसंतीची मोहोर तर केव्हाच उमटली होती.   उमराव जान आणि खून भरी मांग साठी अभिनयाचं 'फिल्मफेअर' हि तुला  मिळालं. अनेक छोट्या मोठ्या पुरस्कारांसोबत भारत सरकारने तुला 'पद्मश्री'देऊन गौरवलं.

हिंदी सिनेसृष्टीचा महानायक अमिताभ बरोबर तुझी  जोडी जमली आणि मग मुकद्दर का सिकंदर, सुहाग, मि. नटवरलाल, अशा एक से एक हिट चित्रपटांचा ''सिलसिला'' सुरु झाला. नायक अमिताभच्या प्रेमात ''रील'' लाईफ मध्ये आकंठ बुडालेली तू  ''रिअल'' लाईफ मध्ये ही तशीच होतीस  का ? तुझ्या ''मन की बात'' काय असावी? प्रत्यक्षात जया भादुरीशी अमिताभ विवाह करता झाल्यावर ''तुझ्या '' भावना काय होत्या? कशाचीच उत्तरे आम्हाला  मिळाली नाहीत गं. आणि खरं सांगू त्याच्या उत्तरांची तितकीशी गरजही नाही वाटत आता.

पुढे विनोद मेहेराच्या अकाली मृत्यूनंतर कधीतरी तू, शशी अगरवाल ह्या उद्योगपतींशी लग्न केलंस. अवघ्या एका वर्षात  वैवाहिक जीवन संपुष्टयात आलं. तुझ्या पतीने आत्महत्या केली म्हणे! सगळंच गूढ, अतार्किक!!

आज आयुष्याच्या उत्तरार्धात, आपला जन्म दिवस साजरा करताना, रेखा जेमिनी गणेशनने  परमेश्वराकडे काय मागितलं असेल ?

anilbagul1968@gmail.com

वृत्तपत्र विक्रेता ते उद्योजक

  वृत्तपत्र विक्रेता म्हणून कार्य करत जिद्दीने शिक्षण घेऊन स्वतःच्या संस्थेची उभारणी करणार्‍या नाशिकच्या अनिल बागुल यांच्याविषयी...   ' ...