माजे राणी माजे मोगा

आंतरजातीय लग्नानंतरची आणखी एक गंमत ...

लग्नाला आता तीन वर्षे होऊन गेलीत. नव्या नवलाईची भरती संपून वादाच्या ओहोटीला सुरवात झालेली. दिवसाआडच्या चकमकी ठरलेल्या. एके दिवशी तर ‘धुमशान’ घडून गेलं. एकमेकांच्या आई-बापाच्या नावाने ‘उद्धार’ आणि एकमेकांच्या जातीवरुन वस्त्रहरणचा दशावतारी खेळ ! 

‘’तुझ्या आवशीचा घो!’’ नवरोबाने ‘मालवणी’चा आधार घेतला.

‘’दोन बापचा तू!!’ बायकोचा अस्सल नाशिक ठसका.  

वस्त्रहरण नाट्यातली ही दोन शेवटची वाक्ये !!!

बायकोने त्यानंतर अबोला धरला, घाईघाईने बॅग भरली आणि माहेरची वाट धरली. नवरोबा गुश्यातच होते. त्याने तिला अडवायचा प्रयत्न सुद्धा केला नाही. रात्रभर नवरोबा विचार करत राहिला. आंतरजातीय लग्न करून आपण मोठी चूक केली का काय ? असं त्याला वाटू लागले. दोन दिवस झाले, तीन -चार दिवस उलटले. बायको घरी येईना आणि फोन पण घेईना. एव्हाना नवरोबाचा तो विचार कुठल्याकुठे गायब झाला. 'जमदग्नी' अवतारातून 'नवरोबा' अवतारात त्याचा ससा होऊन बसला. सासुरवाडीकडून तरी बोलावणं येईल ह्या अपेक्षेत तो होता. तो ही अपेक्षाभंग झाला. त्याच्या जीवाची घालमेल सुरु झाली. बायको आपली चांगलीच ‘रिसवांन’ आहे, हे तो तीन वर्षांच्या सहवासात ओळखून गेला होता. अखेर त्याने मनाचा हिय्या केला आणि सासुरवाडी जवळ केली.

सासरी जावईबापूच थंड स्वागत झालेलं.

‘’जावईबापु, असं वागणं आमच्या बुद्धीला पटत नाही.’’ सासरेबुवा गुरगुरले.

इतक्यात स्वयंपाक घरातून भांड्याच्या आवाजाच्या तीन फैरी सासुबाईंनी झाडल्या. पाठोपाठ चहाचा कप, समोरच्या टीपॉय आदळून बायको तरातरा निघून गेली. नवरोबा मनातून जाम हादरून गेला. 

‘तुम्ही व्हा फुडं, तिची आई लेकीला पोहोचवून देईल उद्याच्याला’’ सासरेबुवांच्या ह्या शब्दांनी त्याला थोडा धीर मिळाला. त्याने मोका साधला आणि काढता पाय घेतला. दुसर्‍या दिवशी सासुबाईंनी लेकीची पाठवणी केली पण जातांना नवरोबाची चांगली ‘शिकवणी’ घेतली. घरी बायको कामे सारी करीत राहिली पण अबोला कायम. तिला तसं गूश्यातच पाहून नवरोबा चक्रवला. शेवटी त्याने त्याच्या पुण्याच्या भावाचा सल्ला घ्यायच ठरवलं. घाईघाईने मोठ्या भावाला, विवेकला फोन केला, घडलेलं सारं कीर्तन गायलं.

''शिरीष, अरे काहीही विशेष घडलेलं नाही, उगाच टेन्शन घेऊ नकोस. घरोघरी असेच कार्यक्रम 'व्यवस्थित' होत असतात. तुझाही 'यथासांग' पार पडलाय. ''

नवरोबा अवाक होऊन ऐकतच राहिला.

''दादा, अरे ह्याच्यातून मार्ग कसा निघणार ते सांग ना? थोड्याश्या नाराजीने नवरोबाने विचारले.

‘’अरे शिरीष, तुमच्या प्रेमाची गोडी कमी झालीय, ती वाढव फक्त. थोडासा रुमानी हो जाय!’’ विवेक त्याला म्हणाला.

रविवार असून नवरोबा दुसर्‍या दिवशी सकाळी, लवकर उठले. आळोखे पिळोखे देत त्याने शेजारी पहिले. बायको पलंगावर घोरत पडलेली. घाईघाईने त्याने तोंड धुतले आणि ‘लिव्हिंग रूम’ तडक गाठली. सफाईने  ‘म्युझिक सिस्टम’ सुरू केली.

‘असा बेभान हा वारा sss.’ लतादिदींचा मखमली सुर घरात पसरू लागला.

आता नवरोबाने किचन गाठलेलं. चहाच पातेलं गॅस वर ठेऊन गाणे गुणगुणू लागला.

''गुड मॉर्निंग डार्लिंग. चाय ईज रेडी!'' टेरेस मध्ये झोपाळ्यावर बसून गाणे गुणगुणत बसलेल्या बायकोला उद्देशून नवरोबा म्हणाले. बायकोचे चकार शब्द नाहीत, मात्र चहा पिऊन कप खाली ठेवतांना मात्र बायकोने दाद दिली चहाला.

‘’मस्त झाला होता चहा, थॅंक यू डार्लिंग!’’

ते ऐकताच नवरोबा पार विरघळून गेला. झटक्यात पुढे झाला, तिला जवळ घेतलं आणि तिच्या ओठांवर ओठ टेकवून मोकळा झाला. ‘म्युझिक सिस्टम’ वर एव्हाना गाणं बदललं होतं.

लतादीदी आता गोड ‘कोकणी’ गीत गात होत्या…  

माजे राणी, माजे मोगा, तुजे डोळ्यात सोधता ठाव

माजे राजा, माजे मोगा, तुझे नावाक जोडता नाव

फुलाफुलांक पुशीत आयलो, तुजे माजे प्रीतीचो गाव

anilbagul1968@gmail.com